“Toen Tamara afscheid nam, moesten we alle drie huilen!”

Afgelopen oktober is Lotte Linck bevallen van haar zoontje Nino. De bevalling kwam zó snel op gang, dat ze thuis is bevallen. In de kraamweek die volgde, werd ze bijgestaan door kraamverzorgende Tamara van Dé Provinciale Kraamzorg. De klik met Tamara was heel goed: toen Tamara na acht dagen afscheid nam, was het hele gezin emotioneel. Lees hier meer.

Lotte Linck woont met vriend Jasper en vier kinderen in Middelburg. Het grote gezin is een samengesteld gezin, bestaande uit Aiden (12 jaar), Arwhen (9 jaar), Pippa (2 jaar) en Nino (geboren in oktober 2020). Hoe heeft Lotte de zwangerschap van Nino ervaren? Hoe ging de bevalling en hoe verliep de kraamweek precies? “Kraamverzorgende Tamara maakte deel uit van ons grote gezin. Ze is acht dagen gebleven en in korte tijd zijn we heel hecht met elkaar geworden”, aldus Lotte. Lees verder en ontdek het kraamverhaal van Lotte!

Zwangerschapsyoga

Lotte vertelt: “Mijn zwangerschap verliep vrij rustig en gemakkelijk. Toen ik zwanger was van Pippa, had ik veel last van rugpijn en bekkeninstabiliteit. Een zwangerschap is toch een aanslag op je lichaam. Ik hield er rekening mee dat de tweede zwangerschap ook zo zou kunnen verlopen, maar dat was niet het geval. Ik ben de eerste maanden wel erg misselijk geweest, maar ik heb geen last gehad van rugpijn of bekkeninstabiliteit. Dat was heel fijn. Ik denk dat het veel heeft geholpen dat ik tijdens mijn tweede zwangerschap aan yoga heb gedaan. Dit zorgde ervoor dat mijn spieren en gewrichten soepel bleven.

Zwanger tijdens de coronacrisis

Door de coronacrisis beleefde ik de zwangerschap natuurlijk op een andere manier. Zo waren alle kinderen bijna altijd thuis en wilde ik de oudste twee helpen en begeleiden met hun schoolwerk. Pippa liep ondertussen ook nog gezellig thuis rond. Ik werkte zelf ook vanuit huis en ik was tussendoor vaak misselijk. Dat was wel even aanpoten. Bij de 12-wekenecho mocht Jasper niet mee. Logisch, maar dat was wel vreemd. Je hebt dan zelf je kindje al gezien, maar je vriend nog niet. Ik kwam thuis met een uitgebreide fotosessie. ‘Kijk schat, hoe mooi hij is!’, zei ik dan. Gelukkig konden we er ook gewoon om lachen dat de situatie wat vreemd was. Ik moest een mondkapje op, moest afstand houden en sommige controles vonden telefonisch plaats. Achteraf gezien ben ik blij dat dit mijn tweede zwangerschap was, zodat ik al voorbereid was en wist wat er tijdens een controle of echo aan bod zou komen. Maar ben je zwanger van je eerste kindje, dan kan corona denk ik voor veel onzekerheid zorgen.

Snelle thuisbevalling 

Samen met de verloskundige heb ik een bevallingsplan opgesteld. Daarin heb ik aangegeven dat ik graag in het ziekenhuis wilde bevallen. Bij Pippa ben ik in het ziekenhuis bevallen en dat voelde veilig en goed. De bevalling van Nino kwam echter zó snel op gang, dat het een thuisbevalling werd. Om 22.00 uur ’s avonds begonnen de weeën. Deze waren heel onregelmatig, maar wel best heftig. Ik kon de weeën al snel niet meer goed opvangen. We belden de verloskundige en zij zou langskomen om te controleren hoe ver ik was. In de tussentijd kwamen de weeën steeds sneller achter elkaar en kreeg ik persweeën. Toen de verloskundige er eenmaal was, bleek ik volledige ontsluiting te hebben en mocht ik gelijk beginnen met persen. Dit duurde slechts vijf minuten en om 02.30 uur ’s nachts is Nino geboren. Een kerngezond jongetje!

Fijn en vertrouwd

De bevalling ging zó snel, dat Jasper en ik perplex stonden en een paar keer met onze ogen moesten knipperen. Haha, was dit nu écht gebeurd? Bij een thuisbevalling is normaal een verloskundige én een kraamverzorgende aanwezig, maar door de vlotte bevalling was de kraamverzorgende er pas toen Nino was geboren. De kraamverzorgende van Dé Provinciale Kraamzorg hielp gelijk mee met de verzorging van Nino. Pippa was wakker geworden en werd door Jasper erbij gehaald. Er was namelijk geen tijd meer om Pippa naar oma te brengen. Arwhen en Aiden waren in die week niet bij ons. Pippa zat tussen ons in op bed en keek met bewondering naar haar nieuwe broertje. Daarna dartelde ze vrolijk rond en kletste met de verloskundige en de kraamverzorgende. Het voelde allemaal heel vertrouwd en fijn en op dat moment was ik blij dat ik niet in het ziekenhuis, maar thuis was. Na twee uur ging het licht weer uit en zijn we met z’n allen gaan slapen.

Kraamverzorgende Tamara kwam

De dag erna kwam de kraamverzorgende weer. Dit was niet de kraamverzorgende die er ’s nachts was. Kraamverzorgende Tamara kwam om 10.00 uur ’s ochtends, zodat we nog even konden bijkomen van de bevalling die nacht. Toen Tamara binnenkwam, voelden we gelijk een klik. In eerste instantie vroegen wij of Lisanne, de kraamverzorgende bij de geboorte van Pippa, kon komen. Zij was echter al bij een ander gezin. Maar wat bleek: Tamara en Lisanne kenden elkaar goed, want ze zijn vriendinnen. Dat was zo toevallig! Tamara had dezelfde werkwijze als Lisanne en dat voelde meteen goed.

Band opbouwen

Tamara is acht dagen bij ons in huis geweest en ze maakte echt deel uit van ons grote gezin. Tijdens de kraamweek laat je iemand toe in je huis en je privéleven. Dat is heel intiem. Omdat je zoveel tijd met elkaar doorbrengt, bouw je snel een band met elkaar op. Tamara ontfermde zich over Nino, over mij en over het huishouden. Ze wist van aanpakken, want ze zag precies wat er allemaal moest gebeuren. Ze was onvermoeibaar en ik moest haar soms zelfs een beetje afremmen, zodat ze bijvoorbeeld even koffie kwam drinken. Bovendien was ik al snel op de been en kon ik samen met Tamara de verzorging van Nino doen. Het voelde alsof we een team waren: we waren zó goed op elkaar ingespeeld. Tamara ondernam ook veel met Pippa. 

Warm gevoel

Ik kijk met een warm gevoel terug op de kraamweek. Voor mij is het één van de meest bijzondere weken van mijn leven geweest. In een korte tijd werden we heel hecht met elkaar. Op de laatste dag dat Tamara er was, werd ik ’s ochtends met een knoop in mijn maag wakker. Ik zag er tegenop dat ze weer weg moest. Ik had een bloemetje, kaartje en attentie gekocht, zodat ik haar iets kon geven als bedankje. Toen het moment eenmaal was aangebroken en Tamara afscheid nam, moesten we alle drie huilen. We vonden het zo fijn met Tamara! En dit gold ook voor haar. Ze zei dat ze ons zo’n warm gezin vond. Ze had het zo naar haar zin gehad, dat de tijd voorbij was gevlogen. Twee weken later stuurde ze me nog een berichtje om te vragen hoe alles ging. Toen hebben we gezellig bijgekletst. Ik besef mij goed dat de kraamtijd met haar echt een geweldige, mooie tijd is geweest. Zo zullen we daar ook altijd op terugkijken en daar zijn we Tamara heel erg dankbaar voor.”