“In de auto – op weg naar het ziekenhuis – had ik persweeën”

Inge: “Ik vond het geweldig om weer zwanger te zijn! Ik ben al twee keer eerder zwanger geweest, namelijk van Elena en Luca. Deze zwangerschappen verliepen op zich prima, maar hadden wel wat ups en downs. Ditmaal had ik alleen last van brandend maagzuur. Dit kwam halverwege de zwangerschap opzetten en hier heb ik tot het eind last van gehouden. Haha, ik moest zittend slapen, want dan had ik er het minste last van! Gelukkig is dit het enige waar ik last van heb gehad, dus ik heb eigenlijk niets te klagen.

Verlof tijdens corona

Een groot deel van mijn zwangerschap stond in het teken van corona – waaronder mijn verlof. Bij de andere twee zwangerschapsverloven ging ik regelmatig ergens lunchen of thee drinken. Ditmaal waren we aan huis gekluisterd. Dat was ook prima, want we konden nog genoeg dingen wél ondernemen, zoals picknicken in het bos of spelen in de speeltuin. 

Pas na 13 weken eerste echo

Het coronavirus had veel invloed op de afspraken bij de verloskundige. Sommige echo’s en controles werden afgezegd of telefonisch afgehandeld. Omdat de termijnecho eerst werd afgezegd, hadden we deze pas bij dertien weken zwangerschap. Tot die tijd moesten we het goede nieuws voor ons houden, want we wilden eerst de echo afwachten. Gelukkig was alles goed en konden we aan onze twee oudste kinderen én onze familie en vrienden vertellen dat we een derde kindje kregen! Ik vond het bovendien jammer dat Davey niet mee mocht naar veel afspraken. Ook onze dochter Elena had ik graag een keertje meegenomen naar een controle, zodat ze naar het hartje kon luisteren. Helaas kon dat allemaal niet. 

Tien dagen na uitgerekende datum

De zwangerschap verliep prima en ik bereikte de uitgerekende datum. Na een paar dagen kreeg ik voorweeën, maar hier was geen pijl op te trekken. Ze kwamen opzetten en met hetzelfde gemak verdwenen ze weer. Wanneer zou het kindje worden geboren? Ik wilde de natuur z’n gang laten gaan en wilde de bevalling liever niet opwekken. Uiteindelijk ben ik tien dagen na de uitgerekende datum bevallen. Ik had twee gebroken nachten gehad en op maandagochtend stond ik onder de douche. Ineens zette de voorweeën door. Davey bracht Elena en Luca naar school. 

Persweeën in de auto

De weeën werden steeds erger en ze volgden elkaar in razend tempo op. Nadat we de verloskundige hadden gebeld, gingen we met haastige spoed naar het ziekenhuis in Terneuzen. Het is een ritje van twintig minuten, maar onderweg voelde ik dat mijn vliezen braken en de ontsluitingsweeën veranderden in persweeën. Ik zou toch niet in de auto bevallen?! Ik probeerde zo rustig mogelijk te blijven en de persweeën te negeren. We kwamen bij het ziekenhuis aan en in recordtempo werd ik in een rolstoel gezet en renden we naar de kraamafdeling. Het ziekenhuis wist van onze komst en de verloskundige en verschillende verpleegkundigen renden met ons mee. Haha, als je achteraf de beveiligingsbeelden zou bekijken, dan was het vast een hilarisch tafereel.

In no time werd Milan geboren

Op de kraamafdeling werd ik op een bed gelegd en binnen no time was Milan geboren. Een gezond jongetje van 48 centimeter en 3.180 gram! Hij zag eerst een beetje bleek, maar na een poosje kreeg hij een mooie roze kleur. Schijnbaar gebeurt dat vaker bij kindjes die heel snel worden geboren. De bevalling verliep namelijk zo snel, want Milan is slechts zes minuten later geboren nadat we de auto voor het ziekenhuis hadden geparkeerd. Ik bleek in de auto al persweeën te hebben, dus Milan was bijna langs de kant van de weg geboren! Haha, gelukkig is dat niet gebeurd en is alles goed verlopen. 

Uitleg over de eerste nacht

We moesten even in het ziekenhuis blijven ter observatie. Milan had namelijk in het vruchtwater gepoept en het is procedure dat je dan nog even blijft. Aan het begin van de avond mochten we naar huis. We hebben Dé Provinciale Kraamzorg ingelicht over onze thuiskomst en ze vroegen of het nog was gewenst dat er ’s avonds nog een kraamverzorgende kwam voor de eerste opstart. Wij hadden liever de dag erna, en dat was prima! We kregen nog wel een A4-tje mee met uitleg en tips voor de eerste nacht. Gelukkig wisten we van de vorige geboortes al wat ons te wachten stond. ’s Avonds hebben we Elena en Luca in alle rust kennis laten maken met hun nieuwe broertje. 

Goede klik met kraamverzorgende Diana 

De volgende ochtend stond kraamverzorgende Diana de Keizer op de stoep. Een ontzettend lieve vrouw – net als de kraamverzorgenden bij Elena en Luca. De klik was meteen goed en Diana heeft ons bij tal van zaken ondersteund. Ze hielp bij de verzorging van Milan en ze voerde controles bij mij uit. Iedere ochtend kwam ze binnen. De twee oudste kinderen waren dan al naar school. Zo hadden we de tijd om eventjes te kletsen over de afgelopen nacht. Hoe was die verlopen? Hoe deed Milan het en hoe ging het met mij? Er was oprechte interesse. Vervolgens kreeg ik een boterham en ontfermde Diana zich over Milan. Daarna gingen we hem samen in bad doen, aankleden en voeden. Was dit alles klaar, dan ging Diana aan de slag met de huishoudelijke taken, zoals het schoonmaken van de badkamer en toilet en het stofzuigen.

Veel kennis en goede ondersteuning

Ik vond het heel fijn dat Diana er was. Ik kon niet alleen leuk met haar kletsen, maar ze had ook veel kennis en gaf goede adviezen. De borstvoeding verliep de eerste dagen nog niet vlekkeloos en ze hielp iedere keer bij het opstarten. Binnen korte tijd ging de borstvoeding vanzelf. Ook was Diana aanwezig bij de hielprik en gehoorscreening en bij de huisbezoeken van de verloskundige. Ik vond het fijn dat ze meeluisterde en mij aanvulde wanneer het nodig was. Tussen de middag nam ze Milan vaak van mij over. Hij sliep ’s nachts niet zo goed – en ik dus ook niet. Tussen de middag sliep Milan beneden, zodat ik een middagdutje kon doen om bij te slapen en rust te pakken. 

Heel vertrouwd geraakt

De eerste vier dagen was Diana er hele dagen en de laatste drie dagen hebben we het aantal uren afgebouwd. Dit gebeurde uiteraard in overleg. Langzaam had ik minder ondersteuning nodig en redde ik het alleen. De borstvoeding ging goed en Milan groeide volgens het boekje. Toen de laatste dag aanbrak, had ik het wel even moeilijk. Ik had zo’n fijne klik met Diana en we hebben intieme momenten gedeeld. Natuurlijk is Davey een heel grote hulp, maar het is toch jammer dat de zorg van de kraamverzorgende wegvalt. Ook Elena vond het jammer dat Diana wegging. Ze is een weekje geweest, maar in die week zijn we heel vertrouwd geraakt. Elena en Luca hebben van Diana nog een diploma gekregen. Op het diploma staat precies waar zij mee hebben geholpen, zoals het in badje doen van Milan. Trots dat Elena en Luca waren. Echt een superleuk idee!” 

Foto: Monique de Backere - MdB Fotografie