“De aanwezigheid van Ria voelde zo vertrouwd. Dat was alles wat ik had gehoopt!”

De bevalling van Mariëtte verliep spoedig: “De verloskundige belde de zorg van het ziekenhuis op. Die was alleen niet nodig. De aanrijtijd was namelijk langer dan de bevalling zelf. Om 04.20 uur beviel ik van Vince en om 04.30 uur stond de kraamverzorgende van het ziekenhuis voor de deur. Ria was er een paar uur later.” Hoe Mariëtte de zwangerschap, bevalling en kraamzorg verder heeft ervaren lees je in dit interview.

Pittige zwangerschap

De zwangerschap van Vince was een pittige. “Vanaf week acht tot twaalf begon ik bekkenklachten te krijgen. Ik ben naar de bekkenfysio gegaan voor therapie. Helaas werd de pijn niet minder, maar juist steeds erger. Bij vijftien weken ben ik al vijftig procent minder gaan werken. In de laatste week van mijn zwangerschap moest mijn man zelfs verlof opnemen. Dankzij de erge klachten sliep ik beneden op een bedje. Ik kon namelijk niet meer lopen van de pijn.” Gelukkig viel de bevalling van Vince reuze mee. “Doordat ik zoveel last had van mijn bekken dacht ik echt: ‘dit wordt een hel’, maar dat was gelukkig helemaal niet zo. Ik heb zelfs niets gevoeld van de pijn aan mijn bekken. Tijdens de bevalling van Vayèn zat ik, voordat ik ging bevallen, op een bal. Nu wilde ik juist gaan lopen. Of beter gezegd: waggelen, haha.” Aldus Mariëtte. Van tevoren wist Mariëtte al dat ze thuis wilde bevallen. Maar goed ook, want de bevalling ging zó vlot dat er geen tijd meer was om naar het ziekenhuis te gaan.  

Een broertje erbij!

Een broertje erbij leek toch wel een beetje spannend. Je weet natuurlijk nooit hoe je kind hierop gaat reageren. Gelukkig viel het met Vayèn reuze mee. Mariëtte vertelt: “Vayèn vond het super leuk! Ze gaat ook graag met andere kinderen om. Eén keer per week naar de kinderopvang vindt ze heel leuk. We hadden geluk dat de bevalling ’s nachts was. Toen Vayèn de volgende ochtend beneden kwam, begon ze meteen te lachen. Daarnaast is ze heel zorgzaam. Wanneer Vince huilt probeert ze zijn speen te zoeken en deze aan hem te geven. Dit lukt meestal nog niet helemaal. Wanneer ze zijn speen niet kan vinden, pakt ze die van haar zelf en probeert die in zijn mond te stoppen, maar die is natuurlijk veel te groot voor hem!”

Dé Provinciale Kraamzorg sprak ons het meeste aan

Tijdens de zwangerschap van hun eerste dochtertje, Vayèn, hadden Mariëtte en Marcel de keuze uit verschillende kraamverzorgenden in de omgeving. Mariëtte: “Via onze verloskundige ontvingen wij een koffertje met een heleboel folders van verschillende kraamzorginstanties en -locaties. Dé Provinciale Kraamzorg sprak ons het meest aan. Daarna zijn wij ons er wat verder in gaan verdiepen en kwamen we al snel tot de conclusie om voor Dé Provinciale Kraamzorg te gaan. Vervolgens hebben we de inschrijving via de website aangevraagd en daarna telefonisch contact gehad om een  intakegesprek in te plannen. Bij Vayèn was dit intakegesprek vanwege corona telefonisch. Bij Vince was het gelukkig wel face to face.” Tijdens de kraamtijd van hun eerste dochtertje had Mariëtte twee verschillende kraamverzorgenden. Bij Vince had ze alleen zorg van Ria. “Ik vind het niet erg dat er tijdens mijn eerste bevalling een wisseling van kraamverzorgenden was, maar als ik nog een keer ga bevallen, houd ik het toch liever bij één kraamverzorgende. Na de geboorte van Vince hebben we een volledige week kraamzorg gehad van Ria. Ontzettend fijn!”

De kraamweek kon niet beter

Mariëtte kan de kraamweek in één woord omschrijven, namelijk: geweldig! “De kraamweek was gewoon goud. Het kon niet beter. Meteen toen Ria binnenkwam was er een klik. Ze was heel rustig en relaxed en vroeg ‘waar wil je mij hebben?’ Ze voelde vertrouwd en als een onderdeel van het huis. Iets wat je alleen maar kunt hopen. We hadden een enorme klik en ook veel raakvlakken om over te praten. Ze wist ook precies wanneer ze er moest zijn en wanneer ze zich op de achtergrond moest houden.”

Tranen met tuiten

Mariëtte kan terugdenken aan een hele fijne kraamweek. Mariëtte: “Ria was een ontzettend fijne kraamverzorgende. We hoefden nergens om te vragen. In de ochtend vroeg ze waarmee ze kon helpen in huis en in overeenstemming kwamen we op iets. Ook ging ze leuk om met onze hond. Onze hond is normaal heel kieskeurig, maar bij Ria niet. Daarnaast speelde ze vaak met Vayèn. Het was heel fijn. Ik hoefde nergens om te vragen en ze voelde zelf goed aan waar ze nodig was. Ook had ze altijd de juiste opmerkingen en tips paraat. We hebben hierdoor een hele fijne herinnering aan de kraamtijd. Ik had zelfs dikke tranen toen ze wegging. Ria heeft van onze kraamtijd een heel bijzondere periode gemaakt.”